Tadeusz, GÓRAL, harcmistrz, pseudonim „Szarotka”.
Komendant Hufca Beskidzkiego w Bielsku-Białej (1959-1975). Geodeta.
Urodzony 11 lipca 1923 roku w Krakowie. Rodzice: Aniela i Andrzej. Dwukrotnie żonaty: Halina, Barbara. Dzieci: syn Bogdan. Absolwent Państwowego Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego w Bielsku (1936-1937), Salezjańskiego Gimnazjum Mechanicznego w Oświęcimiu (1938-1939) oraz w Gimnazjum i Liceum dla pracujących w Prudniku (1949).
Do ZHP wstępuje w 1933 roku w I Drużynie Harcerzy im. Tadeusza Kościuszki w Bielsku. W szkole powszechnej w Bielsku należy do modelarni lotniczej, grupy strzeleckiej i teatrzyku szkolnego. W czasie wakacji 1939 roku kończy kurs drużynowych w Porąbce. Po powrocie bierze udział w działaniach wojennego Pogotowia Harcerzy a następnie wyjeżdża do rodziny w Brzostku, gdzie tworzy z miejscowej młodzieży przeciwlotniczy oddział obronno-obserwacyjny z punktem obserwacji i nasłuchu. W dniu 1 września 1939 roku, w obawie przed aresztowaniem wraz z wujkiem opuszcza Brzostek udając się w kierunku Dębicy, po czym około 20 września wraca do Bielska. W 1940 roku zaprzysiężony przez Józefa Drożdża wstępuje do ZWZ-AK „Szare Szeregi” otrzymując pseudonim „Szarotka”. Działa jako łącznik bojowy obwodu Bielsko i współpracuje z grupą partyzantów Władysława Brzeczki z Jeleśni. Wraz z bratem Bolkiem prowadzi w domu tajne nauczanie z zakresu szkoły średniej a z całą rodziną zbiórkę leków, żywności i odzieży przesyłanych do obozów jenieckich dla Polaków. Pracując jako mechanik w warsztatach Opel Dienst Park Garage Bielitz (1943-45) razem z kolegami bierze czynny udział w małej dywersji, wadliwie remontując pojazdy niemieckich służb porządkowych. Po wyzwoleniu do Pozaszkolnej Drużyny Harcerskiej o specjalności lotniczej. W czerwcu 1945 roku jest współorganizatorem Zlotu Hufca w Międzybrodziu Bialskim, gdzie jego drużyna urządziła pokaz fajerwerków a w lipcu jest już uczestnikiem pierwszego po wojnie kursu szybowcowego w Jeżowie k/Jeleniej Góry, który kończy jako pilot szybowcowy w kategorii „C”. Po powrocie przejmuje obowiązki drużynowego IV Lotniczej Drużyny Harcerskiej im. Orlicz-Dreszera, z harcówką przy ul. Ratuszowej i modelarnię lotniczą. W 1946 roku, podejmuje pracę jako geodeta w Prudniku, gdzie zgłasza się do służby harcerskiej pełniąc początkowo funkcję kierownika Referatu Drużyn a od września 1947 roku komendanta hufca. Nadal pozostaje drużynowym drużyny lotniczej w Bielsku (zastępuje go przyboczny Marian Kałoń i brat Bolesław Góral) i wraz z nią 1946 roku na obozie harcerskim w Jarnołtówku gdzie w miejscowej stodole znajdują schowany pod słomą niemiecki szybowiec SG-38, który przekazują Aeroklubowi Bielskiemu. Od 1949 do 1956 roku na czas działalności Organizacji Harcerskiej w ZMP nie podejmuje żadnej funkcji. Po wznowieniu działalności ZHP Tadeusz Góral włącza się do organizacji drużyn i hufca. Od 1.12.1956 roku jest członkiem Komendy Hufca Beskidzkiego ZHP w Bielsku-Białej. W 1957 roku organizuje i zostaje drużynowym IV Drużyny Harcerskiej im. Zawiszy Czarnego przy Technikum Budowlanym w Bielsku-Białej. Od 1958 roku pełni w hufcu funkcję kierownika Referatu Harcerskiego. W dniu 15 kwietnia 1959 roku zostaje komendantem Hufca Beskidzkiego ZHP w Bielsku-Białej. Funkcję tą pełni do 31.08.1975 roku. W lipcu 1961 roku zostaje harcmistrzem. W latach 1969-1975 jest też członkiem Rady Chorągwi Katowickiej ZHP. Najważniejsze osiągnięć hufca pod jego kierownictwem to:
Rozwój liczebny hufca z 3.350 członków do ok.20.000 zuchów, harcerzy i instruktorów.
Stworzenie dla hufca wojskowej jednostki opiekuńczej (jednostka artyleryjska w Bielsku-Białej), która podarowała hufcowi samochód ciężarowy „Lublin”, wspomagała sprzętowo obozy, zloty, biwaki hufca i współorganizowała Manewry Techniczno-Obronne Hufca.
Utworzenie w 1960 roku „Domu Harcerza” przy ul. Chopina 3 i otrzymanie sztandaru,
Budowa repliki Pomnika Grunwaldzkiego w Jaworzu Nałężu w 550 rocznicę bitwy pod Grunwaldem i wyjazd 96 osobowej delegacji hufca za Zlot Grunwaldzki.
Od 1961 roku coroczna czerwcowa organizacja Dni Zucha i Harcerza obejmujących: korowód przez miasto, miasteczko namiotowe na Błoniach z Turniejem Gier i Zabaw,
Przeprowadzenie IX Ogólnopolskich Harcerskich Igrzysk Zimowych w 1963 roku,
Zorganizowanie i przeprowadzenie w 1963 roku obozu Międzynarodowej Akcji Letniej ZHP „MALTA-63” na Błoniach z udziałem dzieci z Austrii, Bułgarii, Francji i Jugosławii,
Stworzenie i rozbudowa w latach 1964-1975 stałej bazy obozowej hufca nad Zalewem Przeczyckim w Siewierzu mieszczącej do 500 osób na jednym turnusie, goszczącej zuchy, harcerzy i młodzież z kraju i zagranicy oraz w 1974 roku bazy obozowej dla starszych harcerzy w Ołoboku Sulechowskim (woj. zielonogórskie)
Umożliwienie corocznego obozowania w Siewierzu dzieciom i młodzieży z Zaolzia, którym władze państwowe zdelegalizowały organizację Harcerstwa Polskiego w Czechosłowacji.
Rozwój drużyn specjalnościowych: łączności, sanitarnych, sportów obronnych, żeglarskich, pożarniczych, służby ruchu drogowego, turystycznych i artystycznych, utworzenie radiostacji harcerskiej i Klubu Krótkofalarskiego, Harcerskiej Orkiestry Dętej,
Zainicjowanie, organizacja i przeprowadzenie Ogólnopolskich Harcerskich Rajdów Beskidzkich ( 1970,1972,1975), Ogólnopolskiego Przeglądu Harcerskich Teatrów Lalkowych i Ogólnopolskiego Pleneru Plastycznego ZHP (1975).
Organizowanie w maju każdego roku (1970-1975) Harcerskich Dni Bielska-Białej ukazujących społeczeństwu miasta dorobek drużyn harcerskich.
Odsłonięcie w 1973 roku na Cmentarzu Wojskowym w Bielsku-Białej tablicy upamiętniającej harcerzy poległych w czasie II wojny światowej.
Zorganizowanie w 1975 r., obchodów i wystawy 50-lecia działalności hufca.
Po reorganizacji kraju w 1975 roku i tworzeniu się nowych struktur Tadeusz Góral rezygnuje z pracy etatowej w ZHP podejmując działania społeczne: w latach 1975-1977 – jako członek Rady (nowopowstałej) Chorągwi Bielskiej ZHP, w latach 1975-1979 jako członek Rady i Prezydium Wojewódzkiej Rady Przyjaciół Harcerstwa, a od 1980 roku, jako aktywnie działający członek Kręgu Seniorów „Orla Brać” i od 1985 r., do ostatnich dni swego życia członek Komisji Historycznej Hufca Beskidzkiego ZHP. Zawodowo pracuje w Wojewódzkim Komitecie Frontu Jedności Narodu w Bielsku-Białej – jako sekretarz (1.07.1975-30.09.1979), w Dom Wczasowym „Gwarek” w Ustroniu-Jaszowcu – jako zastępca kierownika (1.10.1979-13.12.1984), po czym przechodzi na emeryturę.
W dniu 15 grudnia1998 roku otrzymuje wyróżnienie w pierwszej edycji wojewódzkiego plebiscytu na „Osobowość Podbeskidzia” w uznaniu zasług w organizacji pracy drużyn harcerskich, oddanie i wytrwałość w uczeniu i wychowaniu młodzieży.Za swoją działalność harcerską i społeczną został odznaczony m.in: Złotym Krzyżem Zasługi (1972), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978), Krzyżem Armii Krajowej, Medalem „Zwycięstwa i Wolności” (1984), Odznaką Weterana Walk o Niepodległość, Krzyżem za Zasługi dla ZHP (1966), Odznaką Za Zasługi dla Aeroklubu PRL (1973), Odznaką Zasłużony Działacz Lotnictwa Sportowego (1976), Odznaką Przyjaciel Dziecka (1977).
Zmarł 5 listopada 2007 roku w Bielsku-Białej
hm.Teresa Ceremuga („Nasi wodzowie” – Komendanci Hufców ZHP w Bielsku-Białej w latach 1925-2015)
